Ιστορία Λόφου
Οι κάτοικοι στο χωριό που έχουν ποντιακές ρίζες και μερικοί είναι και Κουπατσαραίοι (το χωριό ονομαζόταν και Μικροί Φιλιππαίοι) ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου κοσμεί το χωριό στο κέντρο της περιοχής ενώ το μικρό αλλά τόσο προσεγμένο φράγμα στην θέση Μπάλον δίνει ζωή στην χλωρίδα και πανίδα του Λόφου. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας αποτελούσε τσιφλίκι των Τούρκων και η παλιότερη ονομασία του ήταν Παζαρλάδες. Ο πληθυσμός αποτελείται κυρίως από πρόσφυγες από την περιοχή του Πόντου (κυρίως από τους οικισμούς Σορχούν -περιφέρεια Νεοκαισάρειας- και Τάζου -περιφέρεια Έρμπαα- και του σαντζακίου Τσενίκ) που ήρθαν στην περιοχή με την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1923, καθώς και ένα ποσοστό που ήρθε από τους Φιλιππαίους των Γρεβενών (Κουπατσαραίοι).
Θρησκευτικός τουρισμός
Εκκλησία του χωριού είναι ο Άγιος Νικόλαος. Άγνωστη παραμένει, μέχρι σήμερα, η ακριβής χρονολογία κατασκευής της εκκλησίας. Σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων του χωριού, η εκκλησία κτίστηκε μετά την προσάρτηση της περιοχής στην ελληνική επικράτεια, επειδή ο τούρκικος πληθυσμός του χωριού δεν επέτρεπε την ανέγερση χριστιανικού ναού. Το 1930 ανεγέρθηκε εκ νέου ο ιερός ναός και έκτοτε έχουν γίνει διάφορα έργα ανάπλασης και συντήρησής του.
Ασχολίες
Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται με γεωργικά και κτηνοτροφικά επαγγέλματα. Ο επισκέπτης αξίζει να επισκεφτεί το Σχολικό και Λαογραφικό Μουσείο Λόφου το οποίο στεγάζεται στο παλιό κτίριο του δημοτικού σχολείου.
Ένα χωριό ήρεμο όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει την θέα του Ολύμπου και όχι μόνο. Ένα χωριό με απλή ιστορία και ήσυχη κοινωνική λειτουργία.
